Leczenie CIDP według wytycznych EAN/PNS
1. Leczenie pierwszego rzutu
Stosuje się jedną z trzech równorzędnych metod:
a) Kortykosteroidy
- Są podawane doustnie lub pulsacyjnie dożylnie.
- Celem jest stopniowe zmniejszanie dawki do najmniejszej skutecznej.
b) Immunoglobuliny dożylne (IVIG)
- Leczenie podtrzymujące: dawki i przerwy między nimi powinny być dostosowane do indywidualnego przebiegu choroby.
- Jeżeli leczenie jest skuteczne terapia długoterminowa powinna zależeć od decyzji lekarza opartej na
odpowiedzi terapeutycznej pacjenta i odpowiedzi podtrzymującej. - Leczenie działa u większości chorych.
- Alternatywa: immunoglobuliny podskórne (SCIG) – wygodne i równie skuteczne w terapii przewlekłej.
c) Plazmafereza
- Metoda skuteczna, ale efekt często krótkotrwały – stosowana, gdy IVIG lub sterydy są nieskuteczne lub przeciwwskazane.
2. Leczenie podtrzymujące i długoterminowe
- Celem jest utrzymanie remisji i minimalizacja działań ubocznych.
- Jeśli konieczne są mniejsze dawki immunoterapii, można rozważyć:
- Azatioprynę
- Mykofenolanmofetylu
- Cyklosporynę, takrolimus, metotreksat
- W cięższych lub opornych przypadkach: rytuksymab lub inne leki biologiczne (off-label)
3. Leczenie wspomagające
- Fizjoterapia i rehabilitacja – kluczowa dla utrzymania siły mięśni.
- Profilaktyka powikłań steroidoterapii (wapń, witamina D, kontrola glikemii, ciśnienia).
- Leczenie bólu neuropatycznego (gabapentyna, pregabalina, duloksetyna, amitryptylina).
- Wsparcie psychologiczne i edukacja: choroba jest przewlekła, ale często dobrze reaguje na leczenie i pozwala utrzymać aktywność zawodową.
4. Alternatywne leczenie*
- Badania kliniczne prowadzone w różnych ośrodkach klinicznych
*Dane nie uwzględnione w raporcie
